9 Kasım Şiiri - Abuzer Koç

Sağlık hasm-ı kralım;ölüm şifaydı,
Yemek,su ve dahi haramdı nefes.
Hep gülerdim ;ağlamaz sandı herkes.
Evvelce ölür dünyevi hayaller,
Yolcusunu bekler, ecel gemisi.

Sonra,tam gemiye hırsla koşarken,
İki kadın düşmanca yol kestiler.
Kolumu çekip denize sövdüler.
Biri sendin küfre aşık sevgilim,
Diğeri bilet satan yaşlı kadın.

Söyle sence reva mıdır yaşamak,
Hürriyetten mahsun bir fikre sahip?
Bekledi benden oysa bizim sahip.
Hastalık,yalnızlık ve adilikte,
Sen,ben bir de Allah vardı sevgilim.

Niçindi bilmiyorum bunca çaban.
Ben toprakta süzülen hamam böceği,
Hiç umursar mı eflatun çiçeği?
Ancak sevildi ve var oldu böcek.
Bugünlerde keyfe keder bir halde.

Gittin,artık Allahla baş başayız.
Özledim diye yazmıyorum hâşâ,
Saçının rengini unuttum hatta.
Umrumda mı gözündeki yeşil dağ?
Benimki teşekkür,birazsa minnet.