899-Bediüzzaman Said Nursi’ye Kâinatın V ...

Kâinat namına, hazırlanmıştı veda töreni
Yapıldı, lisan-ı hal ile bir merasim geçidi

Temsilen, bütün bitkileri
Uğurladı, Isparta’nın gülleri

Hayvanat namına, ötmez bülbüller
Kara yasta, yuvadan çıkmaz böcekler

Bulutlar yaslı, giydi simsiyah elbise
Güneş ışığına oldu kap kara bir perde

Ağlar asuman, sessizce gözyaşı döker
Semavattan süzüldü ince, ince katreler

Gökten, nazdarane kar taneleri indi
Her şeye bembeyaz nurani kefen biçildi

Yağmur suları olur sel, sakince akar
Sürükler toprağı, tören kıtasına katar

Âlemde çıt çıkmaz, sanki her şey sustu
Cisimler yalnız kalır, gölgesi bile yoktu

Böyle bir anda, sessizliği rüzgâr bozar
Savrulur semaya, âlemdeki tüm tozlar

Bütün; İnsanlık namı hesabına
Sadık talebeleri var, üstadın yanında

Bu kutsi görevi yapar, Nur talebeleri
Tutar insaniyet hesabına, son nöbeti

Rahmet ayında, rahmete kavuşacak üstad
İnsaniyet, ebediyette bile edecekti yâd