86 NOLU BALCOVA OTOBUSu

bir eylül vaktiydi…

başlamamıştı yağmurlar

kız kaçıranlar son bir gayretle

tozu dumana katıyor

sonbahar olanca hızıyla çöküyordu

bozkır henüz soluyordu…

ilk kez biniyordum şehirlerarası bir otobüse

ilk kez uykusuz kalıyordum bütün gece

ve ilk kez ayın on dördü bu kadar parlak geliyordu

ve ilk kez ardımda koyuyordum

annemi, babamı, evimi, memleketimi…

geçmiş olsun diyordu

yorgun sesiyle muavin

gece henüz sabaha kavuşmamışken

ve ışıl ışıl yanarken ışıkları

İzmir’in…

şaşkın gözlerle izliyordum o derin karanlığı

dönerken mavi bir denize…

ilk kez kokluyordum bir körfezi

ilk kez martılar çığlık atıyordu

ilk kez yollar bu kadar hızlıydı..

ve selam veriyordum ilk kez İzmir’e..

bir eylül vaktiydi..

bir otobüs durağında sıraya giriyordum

86 nolu Balçova otobüsünü bekliyordum

hayalde mi düşte miyim bilmiyordum..

bir eylül vaktiydi..

sen ilk kez görüyordum

ilk kez sancılanıyordu sol yanım

ilk kez içimden şiir yazmak geçiyordu

bir eylül vaktiydi…

ve eylüller geçti..

ben çok kez bindim şehirlerarası otobüslere

çok kez bıraktım geride annemi babamı evimi..

ve her sabah 86 nolu Balçova otobüsünde kaldı gözüm..

bir daha seni görebilir miyim diye….