Tozlu solgun yüzler düşüyor sokaklara
İnsanlar hıçkırıklarla ağlayarak geçiyor,
Ayak sesler yankılanıyor karanlıkta ,
Sıcacık evler savaş alanına dönmüş .
Anneler babalar elleriyle kalbini tutuyorlar ...
Çocuklar ve yaşlılar su damlaları gibi dağılmışlar.
Derinden gelen. sesler kimine umut güneş gibi doğuyor ...
Diğerleri asla iyileşmeyecek yaralarla baş başa kalıyorlar .
Bir saat bir gün önce neşeyle yaşayan insanların
Dünyası başına yıkılmış ,
Gözleri kan çanağına dönmüş ,
Geçmiş olsun demeye bile dilin varmıyor . .
Sessiz bir yüzleşme yetiyor felaketi anlamaya Sıra sıra ihmaller yüzsüzce karşında duruyor .
Orhan Gülaçar
Kayıt Tarihi : 6.2.2025 22:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!