son 2 gün
ve babamın ölüm yıldönümü bugün.
gelemiyorum epeydir ziyaretine,
üzgünüm,
her zamanki gibi.
her zamanki gibi kafamın içinde bir çift kanat sesi,
anlıyor musun?
kafamın
içinde
o kadar uzun süre ve yalnız bir biçimde oturmuşum ki
şu karanlığın içinde
kimse de uzatmamış elini elime.
tahammülüm yok artık ışığa,
acıyor gözlerim.
ve artık
siyahı herkesten çok daha iyi görüyorum
Kayıt Tarihi : 6.6.2024 19:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
kim çekip çıkarabilir beni karanlıklar cennetinden eğer orayı kendime mesken edinmişsem
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!