5 Yüz Şiiri - Demlenmiş Şiirler

Beş ayrı yüz vardı bu gece:
Biri eylüldü, adı ayrılık.
Biri suskun bir sokak lambası.
Biri doğumun eşiğinde kıvrımlı bir sancı.
Biri karanlıktı; Senin hiç bakmadığın tarafı.
Diğeri... belki de bendim, kimseye benzemeyen yanımdı.

Beş ayrı yola bölündü içimdeki şehir:
Her biri başka bir göç,
başka bir gölge.
Her biri ayrı bir veda...
çünkü gölgeler de terk eder, vakti geldiğinde.

Beş ayrı sesle sustum bu gece:
Biri rüzgârda savrulan bir vedaydı,
biri kurumuş bir yaprağın iç çekişiydi.
Biri, göç yolunda unutulmuş bir adımdı.
Biri, çocukluğumun kırık sesindeki çatlağıydı.
Diğeride: “bu son” diyen bir yudumluk şiirimdi.

Ve şimdi...
Beş yüz şiirle veda ediyorum bu geceye:
Artık hiçbiri eskisi gibi değil.
Hepsi yeniden doğuş,
hepsi seninle demlenmiş bir çay gibi.
Her biri, eksilişten doğan bir başka ben.

Dizlerimde kurumuş bir sonbahar,
annemin sesiyle çatlayan bir kelime.
İlk şiirim gibi... eksik ama içten.

Bir yudumluk gülüşte boğulan Şehiri Şiirimin,
adını unuttuğum bir sokağında
bir sesin yankısı hâlâ içimde.

Bir protesto gibi dizilmiş dizeler, göçen yüzler,
susan meydanlar. Ve şimdi...
Bu şiirle konuşan kalabalığıma veda ediyorum.

26/08/2025
00:08 #wahran
@demlenmisSiirler
(500)