05.12.1979 / İstanbul
Kırk altı yaşındayım artık,
Zamanın avuçlarında incelip parıldayan bir kehribar tanesi gibi,
Yay ruhunun rüzgârla konuşan yalın sesi, artık daha derin, daha usul usul,
ama bir o kadar da keskin bir sezgiyle dolu.
Bu yaş, içteki göğün genişlediği yaştır,
Eskiden yönünü arayan ok, şimdi nereye saplanacağını bilir.
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta