Bir gün durup dururken..
anımsayıverdim o şehrin loş akşamlarını..!
Lacivert rengi gecenin..
önce griye.. sonra siyaha dönüştüğü
sokaklarını..!
Bir labirent gibiydi sokaklar..
kâh çıkmaz.. kâh dolambaçlı..!
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını