Uzun zamandır yalnızım
Ayrı ayrı konuşuyor dört duvar
İkisi pencereli
Birinde kapı var.
Pencereli olanlardan dışarıya bakıyor çiçekler.
Kapı açılıyor, Kapı kapanıyor, o duvarda hayat var.
Ben sırtımı yalnız olan duvara yaslamışım.
Sadece o bana benzer.
Ve içine kapanırken insanlar, konuşuyor duvarlar..
Kayıt Tarihi : 3.10.2024 21:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!