3geride kalan adam

Bir Sonraki Adım Hareket

Kapının önünde bir gölge belirdi bugün,
kuyruğu soru işareti, gözleri iki kıvılcım.
“Buyur,” dedi adam, kapıyı ardına kadar açmadan;
eşiğe bir kâse su, yanına ufak bir merhamet bıraktı.

Kedi önce kokladı eşiği,
sonra odanın nabzını yokladı
halının kenarını düzeltti patisiyle,
boş kupayı devirdi, sessizlik kırıldı.

İsmini sormadı kimse,
ama adam içinden “Nokta” dedi:
“Cümlenin dağıldığı yere
küçük ve kesin bir dönüş.”

Nokta pencereye sıçradı;
güneş, kedinin sırtında
oda boyunca gezinen sıcak bir çizgi oldu.
Fesleğeni yokladı, yapraklar kokusunu bıraktı havaya;
oda ilk kez bu kadar canlı öksürdü.

Adam güldü
uzun zamandır paslanmış bir menteşe gibi açıldı gülüşü.
Kettle’ın ıslığına miyav eklendi,
mutfak, buhar ve tüy arasında
kıpır kıpır bir sabaha dönüştü.

Balkona çıktı sonra;
ekmekten ufak kırıntılar serpti mermerin üzerine.
Serçeler, gri gövdesi ince bir fırtına gibi
tek tek kondu,
Nokta camın gerisinde miyavladı onlara
dostça, ihtiyatla, hayretle.

İçeride sandalye hafifçe çekildi,
defterin sayfası rüzgârla çevrildi,
perde bir dalga oldu duvarda.
Hiç kimse “geçiyor” demedi,
ama her şey yürür gibi,
kalp dahil.

Akşam, kedi dizlerine kıvrıldı;
adam, “Yer açılınca hayat geliyor,” diye düşündü.
Boşluk hâlâ yerindeydi,
ama artık üzerine konan kuşlar,
içinden mırıldanan bir ses,
ve sıcak bir gövde vardı:
ev, kendi nabzına kavuşmuştu.