34-Dedikodu dinleme, Şiiri - İsmail Emre

Dedikodu dinleme,
Aşk gelmeden inleme,
Dost sesini duymadan,
Kulaklarım, çınlama.

Aşktır bizlere kale,
Âşıklar orda kala.
Haydi Dosta gidelim,
Canımızı aşk ala.

Ben gizli ilim dedim,
Aşka olmuştum teslim;
Benim hâlim gizlidir,
Acep beni gördü kim? ..

Bildiriyor gözyaşı,
Gözyaşı yapar aşı;
Gözümüz açılırsa,
Dost bize durur karşı.

Oyna da biraz yorul,
Yorul da o Dostu bul;
Şehid olan buluyor,
O Dost eliyle vurul.

Vurduğu hançer: Ataş...
Seyretsin kavim, kardaş...
Ben hançeri yer iken
Bilmiyenler atar taş.

Görünürler rkadş,
Derler: feda olsun baş! ..
O sözler gerçek değil,
İçten ederler savaş.

Onlar Hakkı göremez,
Bu hâle can veremez...
Sen âşık isen korkma,
Yananı nâdân görmez.

Münkirler aşktan çakmaz.
Bu aşk onları yakmaz;
Bu hâli bilmiyenin
'Basir' yüzüne bakmaz.

Onlar bu ilmi duymaz,
Duyanlara uyamaz,
Secde ederler, boşa...
Taşa kılarlar namaz.

Ne kadar söylesek, az...
Ruhları değil şahbaz;
Canını terketmiyen
Maşuktan muraz almaz.

Âşık olan uyumaz,
Dostu görmezse yatmaz,
(Emre) canı değişti,
Can vermeyene satmaz.