30 Ocak.... Aşk Seranatları

Ah ah
Yine yoksun gözlerimin bendinde
Yine yoksun
Yine uğramamışsın
saatte altmış defa baktığım yere(watsapp)
Sessizce en ufak bir varlık belirtini göreceğim diye
Kendimi bıraktım o yere.
Gidiyorum.
Haklılığını var saymıyorum ki
Bu çocukça heyacanımın yanında
Şimdi yoksun.

Yoksun yok....
Bakıyorum
Gitmiş sin bu şehirden
Sanki.....
ellerini tuttuğum sokaklar boş şimdi
O eski evin camına bakıyorum
Ben bağlanmışım o sokağa
Gidemiyorum
O bindiğimiz otobüse o sahile kadar yürüdüğümüz caddelere
Ah ah
O anılar mecbur bırakılmışım bu şehirde
Ceza gibi.
Ne kötüdür anlatamamak bütünlerini tastamam
Anlatamamak ne ahmakçadır
ağızdan ağıza
Istediğim kadar tutmamak ağzımı ağzında
Varolmak ne ağırdır şimdi
gözlerinin hedefi olarak çivilenmiş en incecik yerinden
Ve ne kadar zordur
İmkanı ////bir imkanı varken imkansıza beklemek
Ve ne güzeldir
senin geçecegin kaldırımda sırf geçebilirsin ümidiyle beklemek....
Değer
elbet değer senin olduğun evrende vurulmak sırtından bile.

İlk şarkını söylerken gibi terlemek sana gelirken
İlk öpuşmendeki çelimsizliğin aklında
ya sonra
Acımasız davrandım hep düşlerimde gözlerinden ötürüydü
Heyacanlı
bilge ve oldukça utangaçtı ellerin
Bir bilsem bir...duysam yüreğini salladığımı
Söylesen
Sen
Beklesem
Elinle
Dilinle
Gözlerin ah illedei illede gözlerinle