30 Ağustos'un Destanı

I
Bir zamanlar yorgun, kırık bir millet vardı,
Her evde bir ağıt, her gönülde dert vardı.
Toprak işgal altındaydı, umutlar küllenmiş,
Gözlerdeki ışık bile kararmış, sönmüş.

Ama bir adam çıktı Samsun ufkunda,
Gözlerinde şimşek, sözlerinde fırtına.
“Bu millet esir olmaz!” dedi sertçe,
Ve yürüdü Anadolu’nun bağrına, sessizce.

II
Havada kurşun kokusu, yollarda açlık,
Her adımda sabır, her yürek dayanıklılık.
Bir avuç imanla kuruldu o meclis,
Millet, yeniden doğdu o güneşle biz.

Sakarya’da rüzgârı kırdı azim,
Her taşı, her toprağı savundu bizim.
“Her şey bitti” diyenler yanıldı,
Çünkü bu millet asla boyun eğmedi, kanıtladı.

III
Ve geldi o büyük gün, sabahın ilk ışığı,
Dağlar bile titredi, duyunca Türk’ün çığlığı.
Başkomutan Mustafa Kemal atının üstünde,
Bir milletin onuru vardı o bakışlarda, gözünde.

Top sesleri gökleri yırtarken,
Mehmetçik kanıyla tarih yazarken,
Bir emir yankılandı siperlerden dağlara:
“Ordular! İlk hedefiniz Akdeniz’dir, ileri!”

IV
Dumlupınar’da gök delinmişti,
Zaferin kokusu rüzgârla gelmişti.
Bir ulusun zinciri kırıldı o an,
Karanlık çöktü düşmanın bağrına, yanan.

O gün sadece bir zafer değildi kazanılan,
Bir milletin bağımsızlığıydı kurtarılan.
Ve o millet, bir daha asla eğilmedi,
Çünkü Mustafa Kemal adıyla dirildi.

V
Bugün biz hür göklerin altında yaşıyorsak,
Al bayrağımız özgürce dalgalanıyorsa,
Bil ki bu toprak, kanla yoğruldu,
Bir ulusun yüreğiyle korundu.

Ey Gazi Mustafa Kemal,
Senin izinde yürüyen biz evlatlar,
Her 30 Ağustos’ta söz veriyoruz:
O emaneti sonsuza dek taşıyacağız!

VI
Ne bir gün, ne bir yıl unutulmaz bu tarih,
30 Ağustos, milletin bağımsızlık şairi.
Her taşta, her yıldızda, her nefeste
Yankılanır adın sonsuza dek:
Mustafa Kemal Atatürk!