Aldanmayın sessizliğime benim,
Ruhum Karadeniz gibidir,
Deli dolu, dalgalı…
Bu gün de her günüm gibi durgun
Ruhum her günkü gibi miskin
Gün yatağımda geçmekte
Öğle güneşi vurur gözlerime
Perde aralığından,
Hasret ertesinde içime akşam düşer…
Bulutları yanmış gökyüzü gibiyim
Ne kadar oldu bilmiyorum sevgiliden
“Seni seviyorum” sözünü duymayalı.
Kalbimde can kırıkları
Üstümde aşk kırgınlığı
Atmak istiyorum… Atamıyorum.
Peki!
Unutmak ne kadar mesafede ki?
Kayıt Tarihi : 15.1.2015 12:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!