24 Yıl Boşa Yaşanmış Şiiri - Barış Yeşiltaş

24 YIL BOŞA YAŞANMIŞ


Bir ömür verdim, yirmi dört yıl,
Sevdaya adadım gençliğimi.
Bir gün döküldü hepsi birer birer,
Yalanmış sözleri, sahte masalı.

Gözlerimde umut, ellerimde nasır,
Bu yuvayı taş taş kurdum sabırla.
Bir ihanet geldi, yıktı duvarı,
Bir Filiz kaldı, çocuklarıyla.

Dört can var şimdi yüreğimde,
Onlar için dimdik dururum yine.
Bir anne ağlasa da sessiz gecede,
Gülümser sabaha, çocuklarının yüzüne.

Yıllar geçti, saçlarımda ak,
Her telinde bir öykü, bir yara.
Ama kalbim hala sıcacık,
Sevgiye küsmem ben, içimde yara.

Bir zamanlar ''biz'' derdik gururla,
Şimdi ''ben'' var sadece aynalarda.
O gitti, ama ben kaybolmadım,
Acılarımla doğdum sabahlara.

Bir yuva yıkıldı, ama yüreğim sağlam,
Her acıdan bir ders, bir sabır aldım.
Kırıldım, döküldüm, ama hala ayaktayım,
Çünkü anneyim, en büyük unvanım.

Yirmi dört yıl, bir ömür dediler,
Ben sevdim, inandım, aldandım, kandım.
Ama kaybettiğim değil ömrüm,
Sadece kaybolan, boşa geçen, yirmi dört yılım.

Şimdi gökyüzüne bakarım sessizce,
Bir dua ederim kendi halimce.
'Allah'ım'' derim, aldım payımı,
Artık huzur ver, bu yorgun Filiz'e.

Her acı, bir iz, bir güç katar kadına,
Ben Filiz'im, yıkılmam artık.


YAZAR: BARIŞ YEŞİLTAŞ
TARİH: 09.10.2025
SAAT: 07:00