2025 den Çanakkale'ye Mektup şiiri

Ey vaktiyle kanla yazılmış destan,
Ey siperlerde büyüyen koca çınar,
Biz buradayız, yıl 2025,
Ve adalet hâlâ kefensiz bir cenaze gibi.

Biz buradayız, gökyüzü hâlâ mavi,
Ama toprak eskisi gibi bereketli değil,
Şeref, haysiyet, namus kelimeleri,
Tarih kitaplarında solgun birer satır artık.

Siz orada vurulurken düşmana karşı,
Biz burada düşüyoruz kardeş kurşunlarına.
Siz yoksulluk içinde vatanı savunurken,
Biz zenginlik içinde vicdanımızı kaybediyoruz.

Ey Conkbayırı'nda susuzluktan yanan nefer,
Ey Anafartalar'da gözünü kırpmadan yürüyen yiğit,
Burada paraya, güce, makama tapıyorlar,
Hak diyenin sesi boğuluyor, tıpkı sizin o günkü haykırışınız gibi.

Bir sancak bıraktınız, al kanla yıkanmış,
Onu tutmak istiyoruz ama ellerimiz kirlenmiş,
Bir vatan emanet ettiniz, özgür ve onurlu,
Onu taşımak istiyoruz ama omuzlarımız eğilmiş.

Ey Mustafa Kemal, ey Seyit Onbaşı,
Ey yüzbaşılar, neferler, adsız kahramanlar,
Bir gün gelir de hesap sorulur mu bilmem,
Ama biz hâlâ o günkü cesaretin hasretindeyiz.

Çanakkale geçilmedi, bunu hâlâ biliriz,
Ama içimizden geçiyor karanlık bir ihanet,
Siz toprağa düştünüz ki biz ayağa kalkalım,
Ama biz düşe düşe alıştık, kalkmayı unuttuk.

Yine de bir umut var mı oralarda?
Bir siperin arkasından bakan bir ışık?
Bir neferin yüreğinde yanıp sönen bir meşale?
Çünkü biz burada karanlığa gözlerimizi alıştıramıyoruz.

Çanakkale'ye selam,
Şehitlere, komutanlara, isimsiz kahramanlara,
Bizden utanç dolu bir mektup,
Ama içinde hâlâ bir kurtuluş duası.