2. Dolunay Şiiri - Sena Okumuş

Kan kırmızısı bu dolunay,
tıpkı bendeki et parçası gibi.

Ay bile kana büründü hasretinle;
bilmem şu yüreğin derdi ne...

Bir iğne ucu hasret,
ya Rab, bu ne kasvet!

Baktın mı dolunaya bu gece?
Aklına geldi mi ismim, iki hece?

Yanıyor cân, içi dolu kan;
dermanı nedir, söyle ey cânan?

Hasretler şehrinin özlemler kuyusundayım;
mevsimler geçse de ben orada bulunmaktayım.

Ey hasretiyle ayı kana büründüren,
arada yâd et beni; rahat yatayım kabir yerinde .