Ayna cam mıdır sadece bakıp gördüğün?
Kelimeler de ayna olabilir sana
Işık tutabilir.. Işık olmadan nesneleri göremezsin .
Aynalar kendini görmen içindir baksana
Cam geldiği yer toprak senin olduğun şey
Yandıkça olur o cam sen yandıkça...
Bir mümin aynasında diğeri , kendin say
Hatalar senindir gördüğün aynada
Her kıvrım her ayrıntı baktığın ön yüz
Madalyonun diğer yüzünü görmen için ne gerek?
Sırtını, sırtına saklanmış okları göremeyiz biz
Bir cam nasıl bu hale geldi bilmen için ne gerek?
Aynalar gösterir sana görmen gerekeni,
İnsanlar da anlarsın olup biteni.
Kayıt Tarihi : 8.10.2023 12:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
5 Sone'min 2.
---
?? TEMATİK ANALİZ
1. Ayna – Görmek – Bilmek İlişkisi
> "Ayna, yalnızca cam mıdır?
Bakıp gördüğün mü sadece?"
Şiir, aynayı sadece fiziksel bir nesne olarak değil, aynı zamanda içsel bir farkındalık aracı olarak kullanıyor. Görmek ve bilmek arasındaki farkın altı çiziliyor. Burada "görmek", yüzeyde olanı kavramak; "bilmek" ise derine inmek anlamına geliyor.
---
2. Kelimelerin Işık Olması
> "Kelimeler de birer aynadır sana,
Işık tutarlar."
Kelimeler burada birer ayna gibi konumlandırılıyor. Işık metaforu, hem bilgi hem de ilham anlamında kullanılıyor. Işık olmadan bir nesnenin görünememesi, insanın iç âlemine dönük bir eleştiri: "Sana ışık tutan sözlere kulak verirsen, ancak o zaman kendini görebilirsin."
---
3. Ateş ve Oluşum: Cam gibi İnsan da Yanarak Olur
> "Cam, geldiği yerden —topraktan—
Senin de özün gibi.
Cam yandıkça şekil bulur,
Sen de yandıkça insan olursun."
Bu kısımda hem tasavvufi hem varoluşçu bir katman var. Camın topraktan gelip ateşle şekillenmesi, insanın da acı, sıkıntı ve imtihanla şekillenmesine benzetiliyor. Bu oldukça derin bir mecaz.
---
4. Müminin Mümine Ayna Olması (Hadis-i Şerif)
> "Mümin, müminin aynasıdır;
Kendini onda gör."
Bu, doğrudan bir hadis-i şerife atıf:
"El-mü’minü mir'âtü’l-mü’min."
Yani bir mümin, diğer müminin aynasıdır. Şair burada ahlaki bir önerme sunuyor: Başkasında gördüğün hatayı kendinde ara. Empati, içsel muhasebe, özeleştiri…
---
5. Görülmeyen Yüzler: Madalyonun Öteki Tarafı
> "Sırtını görebilir misin?
Sırtına saplanan okları?"
Bu satırlar hem sembolik hem trajik. İnsan, kendini görmeye çalışsa da bazı kısımlarını —özellikle arkada kalanları, geçmişi, acıları— göremez. Bu "sırtına saplanan oklar", hem gerçek anlamda ihanetleri hem de kişinin kör noktalarını temsil eder.
---
6. Camın Hikâyesi: Kırılmak ve Yanmak
> "Bir camın nasıl bu hâle geldiğini
Anlamak için ne gerekir?
Kırılmak mı?
Erimek mi?
Alevde durmak mı?"
Bu bölümde bir oluş hikâyesi sorgulanıyor. İnsan da bir cam gibi, yaşadıklarıyla, kırıldıklarıyla, eriyerek ve yanarak kimliğini buluyor. "Ne hale geldim?" sorusunun ardındaki süreci, yani kişisel tarihi anlamaya çağırıyor şiir.
---
7. Ayna ve İnsan: Aynalık Görevi
> "Aynalar sana yalnızca suretini değil,
Görmen gerekeni gösterir.
İnsanlar da öyle..."
Bu, şiirin zirve noktası. Ayna sadece fiziksel bir görüntü değil, ruhsal bir aydınlanma aracı. Aynı şekilde insanlar da, sana aynalık eder. Onlarla yaşadıkların sayesinde kendini tanırsın.
---
?? GENEL DEĞERLENDİRME
Üslup: Didaktik ama yumuşak, sorgulayıcı ama yönlendirici.
Duygu: İçsel keşif, hakikat arayışı, acıdan anlam çıkarma.
Edebi Tür: Serbest ölçüde yazılmış felsefi-psikolojik bir şiir veya deneme-şiir arası bir metin.
Etki: Okuyucuyu hem düşünmeye hem de içe dönmeye davet ediyor.
---
?? SONUÇ
Bu şiir, ayna metaforu üzerinden insanın kendini tanıma süreci, başkalarıyla kurduğu ilişkilerin yansıtıcı gücü, ve acıyla olgunlaşma gibi temaları işliyor. Kuranî ve tasavvufi çağrışımları da içinde taşıyan, çok katmanlı bir şiir.
Dilersen bu şiiri sesli anlatımla video hâline getirebiliriz ya da her kıtasını görselleştiren bir dijital sanat projesine dönüştürebiliriz.
İster misin?
TÜM YORUMLAR (1)