Kalbime prangalar vurup gitti!
Kalan,
bir dilim keçi peyniri;
bir galon boş şarap şişesi,
birkaç satır…
Tanklar geçiyor evimin önünden —
yavaş yavaş, takır tukur…
Gökyüzünde metal kuşlar ateş kusuyor:
kan kusuyor,
ihanet kusuyor!
Yaşlı kadın ve adam
ağzını doldura doldura küfrediyor,
lanet okuyor…
Yakıldı, yıkıldı
Ankara —
İstanbul…
Koptu kızılca kıyamet!
Ne Türkiye, eski Türkiye;
ne umut, eski umut...
Ve sen!
16 Temmuz 2016
Kayıt Tarihi : 26.11.2017 18:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
15 Temmuz Antalya havaalanı VIP salonunda haberleri izlerken yazdığım şiir... Tankların gölgesinde ezildi insanlık. Gök, düşman oldu yere. Umut, sırtından vuruldu. O gece kalpler prangaya, kelimeler suskunluğa, çocuklar korkuya zincirlendi. Her şey değişti. Türkiye değişti. Şimdi, hakikatin, vicdanın, cesaretin yeniden ayağa kalkma vaktidir. Unutma: Bir halkın direnci, tanktan da ağırdır! Şiir, tarihin tutamadığı gözyaşlarını saklar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!