Yalnızlık, ateş denizinde bir ıssız ada,
Kör zindanda dört yanı taş duvar,
Ayrılık rüzgarına takılmış umursamaz ıslık
Ve kuzgun sesinde korkuyla ürpermek
.
Yalnızlık, yüreği sızlatan sessiz çığlık,
Tanrı gibi tek olup da Tanrı olamamak.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
