14 Şubat Şiiri - Togay Atalar

Bu gün köprü'deyim ismi olmayan köprüde;
Sessiz bir şekilde yalnız geçerken;
Yer taşlarını sayar oldum bir anlık;
Soğuk esiyordu ama üşümüyordum;

Rüzgar bana bir şey diyordu uğultulu bir şekilde;
Seni dinliyor gibi rüzgarın sesini dinliyorum;
Yalnızlığım gider oldu rüzgar estiğinde yüzüme;
Sen geldin aklıma seninle ilk tanıştığımız köprüde;

Yürüyorum şimdi tek başıma yapa yalnız köprüde;
Ansızın haykırmak geldi içimden ismini;
Yağan yağmura paylaşmak istedim seni;
Kara gözlerini ilk gördüğüm köprüde;

Yürürken aldı beni esinleme daha yüreğimde tap taze;
Bu köprü daha neler kaldırdı üstünde;
Ne sular aktı altından sessizce;
Çoğu sular denizi göremeden kurudu bu köprüde;

Ben seni gördüğüm ilk köprüde yürüyorum sadece;
Saydığım yer taşları artık bitmek üzereydi köprüde;
Sen ise halen daha yoktun halbuki daha dün gibi;
14 Şubat yetişememiştim sana her geçişimde...