14 Şubat Şiiri - Enes Papağan

Bugün günlerden 14 şubat,
Ayın dünyaya uzak olduğu gibi uzağım sana.
Evet görebiliyorum seni ama,
Sanki 384 bin kilometre var aramızda.

Takvimdeki yaprakları yırttım,
Sadece 14 şubat kaldı.
Bu günün isminden hoşlanmadım,
Artık 14 şubat yalnızlık günü adı.

Ne olurdu şimdi yanımda olsaydın,
Hediyem bile hazırdı daha geçen seneden.
Geldiğim gibi bana sarılsaydın,
Önemli değil, kaç yıl vermem gerekiyorsa verirdim ömrümden.

Sahilde dolaşıyorum yağmurda,
Gül satan ablalar dolaşıyor etrafta.
Birbirlerine hediye veren aşıklar,
Gülüyorlar yalnızlığıma.

Islak defterimle şiir yazıyorum,
Dışardan gözükmüyor için için susuyorum.
Önümden el ele geçiyorlar,
Sadece Arkalarından bakıyorum.

Kim kutladı bugün 14 şubatını?
Kimin oldun balı?
Sensizliğin öldürdü beni,
Mutlu oldun mu bari...