Bir 14 şubat günü
Bir çocuk doğuyordu
Gülmeyen yüzlerde tebesüm doğuyordu
Umutsuz dünyanın umut ikliminde doğmuştu
Oda herkes gibi umutla bakıyordu yarınlara
Çocuk masumluğuyla gülüyordu
O ağladığında sanki şehir yaslara bürünüyordu
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta