KIVI 115 – “Damdan Dama Sütyen, Sürhüye Düşen Gülüş”
Kış gecesi, bizim damda oğlanlar, komşunun damında kızlar. Kar fırtınası uğulduyor, ama gülüşler daha gür.
Fadime, gülmekten sütyenini tutamıyor. Bir kahkaha, bir rüzgâr, ve sütyen uçuyor— Memo’nun sürhü sapına oturuyor.
Memo, sürhüyü bırakıyor, sütyene bakıyor. Gözleri kısılıyor, biryan balışla tatlı bir tebessüm gönderiyor.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta