Mertçe tısladı azimle ısırdı
Fareye bile razı oldu
Onu dahi temizledi pakladı
Horlandı tükürüldü ürküttü
Ne zaman ki yuvaya döndü
Bin üzülüş içinde kıvrandı da
yoldaşlarıyla buluşunca
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta