Onur BİLGE
“Hüzün Gülü,
Yalnızlık nasıl yer bitirir, nasıl boğar insanı! Bir başına kaldığında anlarsın beni. Kendinle arkadaşlık etmeye başlarsın. İçindeki biriyle…
Bir yerden bir şey alırken: “Gel bakalım buraya!” dersin ona. Eşyalarla konuşursun. Kendi kendine talimatlar verirsin. “Şimdi bir çay koyayım ocağa…” dersin mesela ve başlarsın anlatmaya. Sanki işiten biri varmış gibi…
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin