Onur BİLGE
“Sebebim,
Ne olacak benim halim böyle? Ne yapıyorum ben? İçmek neyi değiştirecek? Bu zıkkımı şu andan itibaren bitiriyorum! Lamı cimi yok!
Yakub’u da o mahvetti, ölümüne sebep oldu. O bir taraftan, kimsesizlik bir yandan… Yalnızlık çok zor… Hastalansan, halini soracak, bir bardak su verecek kimsen yok! Takatin varsa başının çaresine bakarsın. Kalkar alırsın neye ihtiyacın varsa. Aksi halde tavana, duvarlara bakar durursun. Gözlerini kapıya diksen ne çare! Ne gelen olur ne giden…
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta