Koşan korkum dalgalanıyor

yanlış keşifler yapmışım
kanatlarımı seçerken
şimdi onları kesmek vakti geldiğini
içimdeki adamla konuşuyorum
renkli kalemlerde
halka izleri bırakan yanlışlarım
beni yalnız bırakıyor çarşıda
ve kanatlarım kanaatkarca duygularla bezenmiyor
uçmak
bir sineğe yahut
uçsuz bir memlekete
ölüm bile bilmiyor
kaybolan kalemimin nerede olduğunu
saattedir diyor
yalan söylüyor benzersiz tıraşlı yüzünde
yüzü yalandan sıyrılmıyor
benim için çok zor bir adam bıçaklamak ve bir de koşarken
bunun için duvar gerek sevgilerden yapılma
cama çıktığında o güzel kız
öpmeli dudağından sarhoş bir baygınlık hali
öpse
sarhoşça kestiğim kanatlarım tırnak olup uçacakmış
barbarım diyordun ya sevgilim
o iş öyle değildi
bulduğum yeni bahçede yeni delilikler de vardı
gölgelerin saklandığı yerden çıkartacak paha
gözlerinde binbir aba
sonra âb-ı hayat diyorlar
su akılsızca kullanılıyor
tükenmez kalemlerin ucu tükeniyor
mürekkebi uçuyor akbabalar yiyor onu
saklı bir yerden / dereden su çalarak
yazdığım şarkıda adın geçecektir sevgilim
ruhuma yazdığın mısrada adın geçmiyorsa da
salgın var dışarıda sakın çıkma
kanatlarımı yanlış seçtiğim yerde sattım
hatamı canımla ödedim
her kuyuda kahve sularında çamur
sigara izmaritinden dere
sarı bahtiyar
kırmızı...
bereket tanrıçası öldü.