Kadınlar Şiiri - Erdal Sezgin

Kekik kokuludur elleri, bizim kadınların,
Ekmek kokusunda misafiridir soframın,
Kanı çayımızda demlenir nasırların,
Kuşburnu kızıllığında kına yakılır,
Hüzünlerine yılların,
Görünmesin diye beyazında saçların.
Hasret ağıtlıdır dilleri bizim kadınların,
Gözyaşını yüreğinin ateşinde kaynatır.
İçine atmak için acılarını,
Acılarından beslenir bedeni,
Merhemidir yaraların.
Karanlıktan elbiseler biçmiş üstüne,
Küskünüdür beyaz ile alların.
Tedirgin atar yürekleri bizim kadınların,
Tavşan uykuludur gözleri açık,
Dışarıda bırakır yüreğini,
Açılsa gidecek karanlığa o kapıdan,
Sarılmak için sevdiklerinin gölgesine uzaktan,
Sebebi bir bahanedir,
Çığ gibi düşmeye hazırdır her an.
Hayat yorgunudur bedenleri bizim kadınların,
Asırların yükünü taşır omuzlarında,
Zaman bir düşman gibidir,
Kaçıp gider uzaklara, her seferinde,
Kırıp döktüklerini bırakır, almaz.
Her bir parça bir yerini kanatır insanın,
Kadından başkası dokunamaz.
Gülüşleri solgundur bizim kadınların,
Korkar sesi mezar taşlarında yankılanır sevgilinin,
Saklar son gülüşünü dudaklarında,
Kaçıp gitmesin diye , son busesi sevgilinin.

e.s. 25.12.2019