Soğuk Ter Şiiri - Nurullah Tanrıverdi

Yolun sonu görünüyor artık,
Ayakların taşımıyor yaşlı ve yorgun bedenini.
Duymakta güçlük çekiyorsun kuşların cıvıltısını.
Ve giderek yaklaşıyorsun tabutçunun kanlı metresine.

Aslında biliyorsun yolun sonunu,
Ama inatla karşısında duruyorsun ölümün.
Her gece yatarken korkuyorsun biliyorum,
Sabah uyanabilmenin hayalini kuruyorsun

Son sabahına uyanıyorsun habersizce
Mutlusun, çünkü bilmiyorsun bugün azrailin emanetini alacağını
Öleceğini düşünürken bile
Engel olamıyorsun kalbinin atışlarına
Halbuki yaşam saatindeki son kumda düşüyor

Kumla birlikte yere yığılıyorsun, azrail başında
Pişmanlıkların geçiyor gözünün önünden, 1 saniyede
Artık anlıyorsun vaktinin geldiğini
Ama yinede kalkmak istiyorsun ayağa

En güçlü sendin halbuki bu dünyada
Kapanmasına engel olamıyorsun gözlerinin
Damla damla terliyorsun ama bu kez sıcaktan değil
Ölümün buz gibi soğuğunda dökülüyor alnından ecel terleri

Herşey bitti artık diyorsun, doğru herşey bitti.
Artık bir cesetsin sadece.
Etrafını sarıyor yakınların çığlık çığlığa,
Dokunuyorlar buz gibi bedenine.
İşte o an anlıyorlar ruhunun bedende olmadığını...