Zafer Çiftçi - Hakkında Yazdığı Tanıtım Yazısı

Her birliktelik, kalbinin emzireceği bir yeni bebektir.
Önce emeklemeyi, sonra yürümeyi öğretmen gerekir..
Kalbindeki sütü tüketmediler mi?
Bazen hiç başlamaması, bir gün bitmesinden iyidir..
Çünkü beraberlik yaşlanırken, bir terkedir gençleşir.
SENİ HİÇ TERKETMEDİLER Mİ ????



RUHSUZ bedenimle..
Bir iç isyan misali ,
hükmedemiyor beynim kalbime.... …

Yüregin karanlık korkusu,Hayatın sahiplenme duygusu
Hayallerin kadar bulanık,Gözlerin kadar korkak

İçindeki şeytanın sevgisi,Sevgini yoketmiş gibi
Kabolmak uğruna,Karanlıga gömmüş kendini

Umutla büyüttügün bu hayat,Kana susamış bir canavar
Ya sensin bir gerçek,Yada bir başkası tek seçenek&8230;



Kimsesizliğin ortasında yıkık bir harabeyim aslında
Herkesin bir kenara ittiği kalmak istemediği bir enkaz yüreğim
Sevgi kırıntılarıyla yaşama tutunuyorum
Aşk kalıntılarını kaldırıyorlar enkaz olan yüreğimden
Yaralarımı sarmaya çalışıyorum fakat bu deprem bende öyle bir hasar yarattıki hiç bir ilaç çare olamaz yarama..
Kimse kurtarmak istemiyor beni..Haykırışlarıma karşılık gelmiyor





bunca acı tek bir söze nasıl sığabiliyordu...

aldım bu sözü dudaklarından, saplayıp kalbimi onunla parçaladım..

o söz ki;

sapladıkça kalbimin her parçasına yüzünüzü yeniden çiziyordu..

şimdi içimde binlerce yüz oldunuz..
şimdi içimde binlerce siz oldunuz..


sürgün aşklar yaşadım her diyarda_


renkleri ayrıydı her birinin



ne yollar katettim_




uyumazdım gecelerce,



düş nöbetlerinde



belki gelirsin die_

sürgünüm işte sürgün,











gelememki diyarına_



gözlerin türkü olur sözlerime_



yüreim sürgün



yaklaşamamki yanına_



sesin cesedim olur



düşler aglayınca...








Yalnızlığa mahkûm edipte



çirkin kahkahalarla gülen sen!

Sus!



Sus ve konuşma bir daha

Acıtma kabuk bağlamayan yaralarımı

Dokunma bir daha bana



ve odama kirletme ellerinle

Sus! .…!





Kimsesizliğin ortasında

yıkık bir harabeyim aslında

Herkesin bir kenara ittiği

kalmak istemediği

bir enkaz yüreğim...

Sevgi kırıntılarıyla

yaşama tutunuyorum

Aşk kalıntılarını kaldırıyorlar

Aşk kalıntılarını kaldırıyorlar


enkaz olan yüreğimden

Yaralarımı sarmaya çalışıyorum

fakat bu deprem bende

öyle bir hasar yarattıki

hiç bir ilaç çare olamaz yarama..

Kimse kurtarmak istemiyor beni..

Haykırışlarıma karşılık gelmiyor...

Düşlerim yalnız..

SenSiz can ceki$melerim bogusuyor



Herr nefeste zehir kaynar kanıma,



Her yudumda titrer ellerim!



Ve o an sen gelirsin aklıma;

Rüzgarda savrulur hayallerim...
__
Bir düzendir bu hiç değişmez!



Her gece sabah olmasın isterim...



Güneş bana, ben güneşe küskün;


Her sabah olduğunda, geceyi beklerim......




''ŞEHİR GÖZLÜ mawilim''


dedim sana..

ÇIĞLIKLARIMDAYDIN...




''Seninle ezberimin en yitik yerlerini sınadım kaç kez'' ve gidişlerine susarak en kalabalık yanlarımda ağrıyan yalnızlığı kundakladım''




Mêrak êtme,
Üstüne Giydirmêdim ßu Duyguyu,
GörüyørSun İ$tê
UnutuLmàyan øLmak
Sênde Dàha GüzeL Duruyor.
à$k'a ve Sàna İhànet êtmiyørum
ßênim KırgınLıgım


A$k'a sewgili...







azRaili bekliyorum



tıpki bir insanın



sevdiğini bekler gibi
azRailin qözlerinde hissediyorum kendimi
öLüme daha önce bu kadar


çok yaklaşmamıştım
Daha önce hissetmemiştim



öLümün bu kadar yakın olduğunu
Bileklerimden akmaya başladı



azrailin habercisi
öLüm artık ben geliyorum diyor
Hazırlan yawaş yawaş..






SEWGİLİ???

Kime baksam şu sevdiğin gözlerimle,
Hepsi yok oluyor.
Sırılsıklam kalıyorum.


Gülünce açan çiçeklerim yok ki benim.
Koynumdaki keskin hüzünlerle,
Çok yakışıyorum ayrılık otobüslerine...
Ne zaman gülsem ağzım yüzüm kan.
Söyle; .....





şimdi bir şairin dizelerinden fırlamış,bir mermi war şakağımda...
intihar denemeleri yapıorm..
dar ağacının altında...
hayat dolu hayallerim geçiyor üstümden,
bir ayrılık şarkısı war bu günümde...
beni bırakıp gittiğin bu şehirde...
şizofren bir aşk yaşatıyorm gecelerde...


bedenimde yasamak zor gelior
artık bana
sözlerin kalın sis__
ruhuma anlam kat…..