İsa Aralık Antoloji.com

tımarhane duvarı

25.01.2020 - 15:02

Delirmenin eşiğindeyim. İnsanlar konuşmamamdan şikayet ediyorlar. Oysa ben 7/24 kendimle konuşuyorum. Beynimin içerisindeki uğultulardan düşünemez oldum artık. Yaşayan bir ölüden pek farkım kalmadı ve işin ilginç tarafı bu ölüyü artık aynaya baktığım zaman kendim de görebiliyorum. Hiç istemediğim kadar uyumak istiyorum. Hiç uyanmamak istiyorum. Uyumalıyım bu kabusun bitmesi için. Ben kabustan kaçtıkça o beni bırakmıyor. İyice sessizliğime gömülüyorum. Güzel bir rüyam vardı gördüğüm; onu artık hiç göremiyorum. Çırpındıkça batıyorum; battıkça nefessiz nefessiz yaşamaya zorlanıyorum. İhtiyacım var; güzel rüyamı görmeye. Biliyorum; bir tek o beni bana döndürebilir. Ben kendim, yapamıyorum...

tımarhane duvarı

22.01.2020 - 19:20

Kızma bana. Kızma; çünkü herşeyin bir sebebi var. Senin karşıma çıkman gibi. O andan sonra seni aklımdan hiç çıkaramamam gibi. Herşeyin bir sebebi var işte. Ama sen kızma olur mu. Küsme de. Unutma da beni. Çünkü ben ne yaptıysam sana gelmek için yaptım. Böyle olması gerekiyordu. Bir fotoğrafımıza bak mesela, yüzün gülsün, için ısınsın. Sonra tam o sıcaklığında tut beni. Sımsıkı tut, bırakma. Ben sana geliyorum; özlediğim sıcaklığıma, bir daha özlememek üzere...

tımarhane duvarı

16.01.2020 - 22:41

Neyi anladım biliyor musun? Senin beni anlaman için bana aşık olman gerekir. İşte tam olarak sende bu eksik. Ve dalgalar kıyıya çarptığında dağılan aşk taneleri değilse eğer, sadece ıslanıyorsan çırpınmak da boşuna; ne kadar çabalarsan çabala, batarsın. Benimkisi, daha doğrusu senin bende uyandırdığın da tam olarak bu. Denizine tutkunum fakat aşksızlığında sadece battığımla ve ciğerlerime dolan suyla kalıyorum. Ben suda nefes almayı bilmiyorum. Aşkınla boğmanı isterdim beni oysaki; ne yazık ki sende çok eksik, bende de gereğinden fazla olanla.