Çiğdem Savaş - Hakkında Yazdığı Tanıtım Yazısı

içeri girmek istiyor,izin veremiyorum ki..ben,ben,ben,hep ben diyorum.aşka kıyıyorum.sana kıyıyorum.
hele bugün.yazmak istiyorum,içimdekileri dökmek

yoldayız.arka koltuktayım.sinebildiğim kadar sinmişim koltuğa.kafamı cama dayamış,çalan müzikten alakasız bir ruh halinde yoldaki şeritleri seyrediyorum.düşünüyorum.
hangisiydi acaba yaşadıklarımın,beni bu hale sokan? hangisi kirletmişti sevaplarımı?
kollarında olduğum mu,elini tuttuğum mu,hiç tanımadığım mı,en çok tanıdığım mı?
hangisi kirletmişti günahlarımı?
cehenneme övgüler yağdıran mı,tanrının evladı mı,cennetten kovulan mı,kadın mı,erkek mi?
________
| Ankara |
| Edirne |

Şeritler geçiyor hızla,çalan müzikten alakasız ruh halim,saklanmış ağlayan gözlerim var.
geçmişi gördüm az önce ve kaçıyorum ondan.olabildiğince uzağa..hep aynıyı söyleyen dudaklardan,hep aynı gören,aynı gördüğünü bilen kafalardan kaçıyorum.acıtmasın artık içimi sevgisiz sarılmalar.
_________
| Ankara |
| Kadıköy |

şaşalı binalar yapıp arasında kalan yeşilliklere yanlızlığımızı serdik.sevdiğimizi söyleyemedik sarhoş olamadıkça.kendimiz sandık karşımızdakini,ama yanıldık.sıkıldık çığlık atamadık.denizlere kaçtık.denizlere sığındık.gözyaşımızı hediye ettik.vazgeçip geri istedik ama alamadık.
_____________________
|Köprüden önce son çıkış |
|Sarıyer/Beşiktaş |

şimdi sana geliyorum deniz,ama bu sefer gözyaşı değil armağanım.sana kendimi getiriyorum.kabul edersen çok sevinirim.

-

Sıkılmak,uyuşmak,düşünmek.bitmeyen acılar,verilemeyen kararlar,beynimi kemiren sebepsiz ve gereksiz düşünceler..
Korkularım,beni bırakan dostlarım,ağlatan,unutan,öldüren,güldüren..
Kemiriyorsunuz beni..
Rahat bırakın BENİ..

-

Canımızı alıyorlar,canımız suskun..
Kanımızı emiyorlar,kanımız suskun..
Şükrederek yanıyoruz kor ateşlerde..
Peki neden..?

-

Ellerin çalıyor bir bir aklındaki notayı,söylüyor gözünün gördüğü,dudakları kıpırdatmayan gerçekleri.Yaşamı anlatıyor o müzik,yaşamayı sonsuzca.Sevgiyi seriyor bir bir açların önüne.Elleriyle saldırıyorlar sevgine.Oturup onları seyrediyorsun,tıpkı senin hayatını yaşayanları seyrettiğin gibi.
Eline bir senaryo sıkıştırdılar,hadii oyna dediler,başrol olmak istedin izin vermediler.İşin unundan tutmak istedin,bütün yükü sana yüklediler..
Sense şimdi sahnede,omuzunda geçmişten kalma acı yükleri altında ezilmektesin.
Perde kapanıyor,ışıklar yanıyor,herkes ayakta alkışlıyor seni.Ölüme duyduğun özlemle ölüme koşar gibi,koşarak çıkıyorsun sahneden.
Perde yaniden açılır,sahnede yeni bir yüz.Tüketilecek yeni umutlar,harcanacak yeni hayatlar.Perde usanmadan açılıp kapanır; seyredenler seyretmekten usanmaz.
Anlayamadım?
Oynadığımız oyunun son perdesi miydi.yoksa oyun yeni mi başlıyor..?

-

sonderece koşuşturmacalı ve karışık olan bir anda artık kollarımın ağrıdığını hissediyorum ve omuzlarım çöküyor,ellerim işi bırakıyor.
Buraya kadar mı diyorum? Bana anlatılanlardan ibaret olan ben sadece buraya kadar mı gelebiliyor? Bana anlatılanlar bu kadar yetersiz mi? Bundan sonrasını bana kim anlatacak? Yoksa anlatacak kimsem kalmadı mı? Yalnızlık dedikleri şey bu mu yoksa? Yaşamamı yönlendirecek birinin olmaması mı?
Cevaplar kimde? Hangi srhoş rezilliğimde kaybettim onları? Yoksa buldum mu sanmıştım onları?
Ben gerçekten sorunlu ve eksik birisi miyim?
Yoksa eksik olan cevaplar mı?