Dudağının kenarındaki umut kırıntıları ile girdin rüyama.
Düş mü gerçek mi bilinmez.
Gel dedim yine gelmedin.
Sesinde titreyen çocuğun korkusuyla.
Derler ki; “Zaman her şeyin ilacı”
Öyleyse bu ne?
Geçtikçe zaman büyümekte özlemim.
Günler günleri kovalarken
Ben yine mahzun.
Sen yine suskun.
Ne zamana kadar susacaksın?
Nereye kadar “gel” yakarışlarıma tepkisiz kalacaksın?
İçimi acıtıyorsun böyle.
Yüreğim kanıyor.
Tam da orası, yaraladığın yer.
Gözlerim gözlerindeki gölgeyi özledi gel…
Yüreğim sesinin dinginliğini,
Sensiz kemanlar bile dinlenmiyor.
Sessizliğimde bekliyorum seni,
Sensizliğimle yan yana
Sessiz çığlıklarımda son arzum.
Yeter acıttığın artık
Seni her zaman beklediğim yerdeyim…
Yüreğindeyim yüreğimle gel…
28 Ocak 2012 19:55
Yaşar KaçarKayıt Tarihi : 30.1.2012 00:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
970 deyim/Bir ayrılık şarkısı gibi...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!