Yokluğun içimde yara Şiiri - Hatice Çora

Susacak ne çok şey var...
Bir şarkı seni hatırlatıyor durmadan.
Bir yağmur sürekli ıslatıyor gözlerimi... Bir şehir var, hep uzağımda kalıyor.

Bir de sen varsın ellerin ellerime düşmüyor.
Susacak ne çok şey var...
Sus, sus bitmiyor...!
Bazen sesli susuyoruz
Konuşuyoruz ama
duymuyoruz.

Gözlerim biryerlerde hep
Seni arıyor
Gelene geçene seni soruyor
Postacı artık mektup getirmiyor.
Susuyoruz işte
Bu suskunluk hiç bitmiyor.

Yokluğunda kanayan yaralarım bile
Gün geçtikçe kabuk tutuyor
Sabır taşlarım bir bir kırılıyor
Saçlarımda aklar çoğalıyor
Dilimizde bir kilit ,hiç açılmıyor

Ömür bitip tükeniyor
Çaresizlik diz boyu
Her gün büyüyor
Bu yazda bitti bak kış geliyor
Kuşlar bile göç ediyor
Susuyoruz sevgilim
Bu suskunluk hiç bitmiyor.

Gözlerimde Özlem yaşları
İçimde geç kalmanın telaşı
Birde bu yolların uzaklığı
Boynumu hepten büküyor
Bitsin artık bu suskunluk
Özlemin içime sığmıyor.
00:10 (09-23-2025
Hatice Çora