Yılmaz Turgut Şiirleri - Şair Yılmaz Turgut

Şimdi toprağımda bir hasat yeli
Her şeyimi alır perişan eder
Alnıma yazılan kötü kaderim
Peşimden gittiğin of! Gayri yeter.

Gülmeyince iki gözüm yaş dolar
Görmeyince seni nazlım gül solar
Seni benden aldı gitti yaylalar
Şimdi bir başıma kaldım yayla kızı.

Senden ayrı kalmak zoruma gider

Kerem gibi sevdim yaranamadım
Gurbet ellerinde barınamadım
Her çeşme başında güzel gördümde
Yinede bir güle sarılamadım.

Ferhat gibi yandım ama nafile

Dalgalar sahile biran vurunca
Karşımda hayalin yalnız durunca
Bir büyük heyecan beni sarınca
Her hazan mevsimi seni beklerim.

El ele verdiğim kolu hatırla

Sana hislerimi bir açabilsem
Sana sessiz sessiz bir kaçabilsem
Seninle yüz yüze bir konuşabilsem
O zaman sen beni unutamazsın.

Durma öyle sende bir şeyler söyle

Ellerimle seni kafese koydum
Hüzünlü gözlerle son kez bakıştık
Bilemedim başına ne geleceğini
Kaybettim aşkımı canım dostumu.

Gürgendağı belki mezarın oldu

Aslında biliyordum kaybedeceğimi
Bile bile sevdim, seni kül kedisi
Ettiğim duaların anlamı yok şimdi
Maalesef el oldun, masal burada bitti .

Bir şansım bile yokmuş öylesine işte

Sana uzaklardan baktım el gibi
Görmeyen gözlerim şimdi sel gibi
Aşkın yüreğimde poyraz yel gibi
Unuttum ben seni çoktan unuttum.

Neyleyim dikenli yaban bir gülü

Onu hiç sevmediğimi düşünüyor
Çok seviyorum aslında
Sadece haberi yok.
Bir selâm bile gönderemiyorum
Kolay gelsin sevdiğim
Kendine iyi bak diyemiyorum

Her nereye gitsem karşımda duvar
Duvar çok örülmüş yüksek örülmüş
Yollar uzadıkça uzuyor bana
Bu alın yazıma gurbet görülmüş.

Karlı bir havada ayazda kaldım