Yeşil Umutlar Şiiri - Yılmaz Boz

Göz bebeklerinde başladı hikayemiz
Kalbime düşen tohum yeşermeye başladı
Anı olsada baş harflerimiz
Silik bir görüntüyle heycanlandı nefesimiz

Korkum kaybımdı aslında
Tuttum aslında içimden gelenleri
Çünkü bilirdim eğer
Söyleseydim tüm kederlerimi
hüznümü ve en çokta
seni kaybedecegimi

Olmadı bize düşen zaman bitmek üzere
Senin gözlerin beni terketmek üzere
Nasıl olur nasıl biliriz birbirimizi
En son söz hoşçakal

Senle sekiz ay
bunun üç ayı san aşık
beş ayı kendime
Ölü renklere bürünsemde
Yeşeririm belki senin ellerinde

Beklemekteyim en çokta seni
Sen ve ben başka bi şey yok
sadece bunu bil
bilmediğini bilerek

Eğer ektiysem bir ay günü
Doğmaz sana artık güneş
Huzursuzluğum da başımı yasladıysam eğer
Mutluluğun mutluluğumdur elbet