Yarım Ezgi Şiiri - Yorumlar

Burada soru şuradan başlıyor sanırım Sevgili Bekar.

Şair, şiirlerini kim/kimler için yazar veya yazmalıdır?

Has şair bence şiiri en önce kendisi için yazar.Şiire başladığı zaman ile şiiri bitirdiği zaman farkı içinde eğer kendisinde artırma veya eksiltme oluşturmamışsa kaleme aldığı metin boşunadır.

Peki şairin ''kendisi'' kimdir.Kendisi olabilmek mümkün müdür?

Bu beden ismini verdiğimiz boşlukta yer kaplayan hacim içinde öyle bir alan var ki orada kendisi dahil herkes var..

Yani ferdi olanı toplumsal olandan hatta evrensel varlıklardan bağımsız düşünmek mümkün değil..

Ben , sen, o, biz, siz,onlar o kadar imtizaç içinde ki oluşturdukları bütünlükten herhangi birisinin müstakilen ayrılabilmlesi mümkün değil..

Bu şiire gelirsek..

Başlıklar, şiirin sıkıştırılmış dosyaları gibidir.Veya bana göre öyle olmalıdır.

Şiirin her tarafında ezginin yarımlığını görebilmemiz gerekiyor o halde ..Görebiliyor muyuz. Bence görüyoruz. Çünkü şiir olayın değil olgunun hallerine erişmiş. Olaylar müziksel değildir..Ezgi başlamışsa artık orada 'olay '' aşılmış zamanın sınırlarından taşan ''olgu' varolmuştur.

Başlangıçsızlık ve bitimsizliğin arasına asılı duran bir şeydir olgu.Bu yüzden her sonsuz gibi,sonlu görüş gücüne sahip insanda, eksiklik yarımlık hissi verecektir.

Aşk, sevmekten daha çok sevmeye doyamama halidir.

Şiirde hasretin sonsuzluğu hissinin dinlenmeye doyulamayan ve hepsik kalan ezgisi bizi de alıyor içine .Şairin kendisine ait bir olaydan yola çıkan serüveni olay olmaktan çıkıp olguya dönüşmesiyle birlikte O'na ait olan herkese ait oluyor.

Olabildiği yerlerde oluyor..Olamadığı yerlerde ise olamıyor.

Saygılarımla

gitmişti
kırmızı taflanlar içinde
sarıp sarmalayıp gün akığı düşümü
götürdüler onu
toprak dökümü bir şehre.

hep bu mevsim akardı avuç içlerimden
yakıp yanıp
yine kirpiklerimi ıslatırdı
çakıl taşlarından ve yarım ezgilerinden
hep parmak uçlarım yanardı
gitti
taflanlara sarıldı
acırdı rüzgârları onun
ve elleri hep yağmur kokardı

tek kelimeyle nefis bir şiir
kutluyorum şiirin şairini
saygılar

Yok... Yok...
Çok daha fazlası bile var.
Bunun üzerine bir poetika bile inşa edilebilir.
(Daha önce bu kadar kusursuz bir tanımlama yapılmışsa biri beni aydınlatsın. Bana biraz sehl-i mümteni gibi geldi, ondan heyecanladım.)

Emrah için not: Geçen her gün -muhtemelen iyi bir öğrenci olduğundan- yazdıklarını okumak daha büyük bir zevk olmaya başladı. Bu şiirde takıldığın ilk husus gerçekten zorlayıcı ama ikincisine katılmıyorum bu arada.

Dikkatlerden kaçmasın:

Kanra545 ne yazmış?

Şiirler tabiatın (aynı zamanda insan tabiatının) fotoğraf kareleri: ŞAİRİN KALP MAKİNESİ İLE GÖZ MERCEĞİNDEN ÇEKİLEN, BELKİ DE TERSİNDEN; GÖZ MAKİNESİ İLE KALP MERCEĞİNDEN ÇEKİLEN...

Makina mükemmel de olsa merceğine toz konsa net çekemez ki? Görse de net göremez. Merceğin de temiz olması şart gibi geliyor bana.

YORUMLARIN KALİTESİ DE MAKİNENİN MÜKEMMELLİĞİ KADAR...

Teşekkürler KANRA545
...
ŞİİRLERİMİZ VE YORUMLARIMIZLA İŞTE BİZLER

Enfesti.
KALP MAKİNESİ İLE GÖZ MERCEĞİNDEN ÇEKİLEN dış âlem,
GÖZ MAKİNESİ İLE KALP MERCEĞİNDEN ÇEKİLEN iç âlem...

Dahası var:
Şiirlerinin, şairin cihaz ve mercek kalitesini göstermeye muktedir olduğunu anlattığı kadar, yorumların da yorumcusunun cihaz ve mercek kalitelerini gözler önüne sermeye muktedir olabileceğini anlatıyor bu kısacık yorum.

Daha önce benzer bir tanımlama yapılmış mı bilmiyorum.
Tekrar teşekkürler Kanra545

küçücüktüm ve üşürdüm hep
hırkası bir bana ısınırdı onun
sarardı çıplak vücut içimdeki zemheriyi
yanardım incecik


upuzun ağıtlarıydı onun akasya kokulu gazelleri
öyle kederli
ve pamuktanmış yüzüm
öyle derdi
ıpıslak mevsimlerin göğsünde
ol sevda diye
öpülesi

anlam, müthiş bir akıcılıkla gelip konuyor pencereme ve ben şiire bakıyorum şiir gözlerime, isimsiz bir an yaşıyoruz...

teşekkür ve tebriklerimle şairim...

ağzına yüreğine sağlık yazanın

Tebrikler günün şiirine.
saygı sevgi ve selamlar

kutluyorum günün şiir ve şairini..
namık cem

Gönül ezgisini sevdim...tebrikler.

Kutlarım emeği saygılarımla