Yarenda 10-11-12-13-14 Şiiri - Ahmet Aktaş

Yarenda
Sen gel en iyisi vazgeç benden
Uzak kur pencereni kuyu karanlığımdan
Bak delip deşilmiş perdesini çekiyor evren
Hadi çık dışarıya ve ver yüzünü güneşe
Gün eşen gözlerimden geç olmadan vazgeç

Karanlıktır her anım
Hadi bilemedin en fazla gri
Servetim eski bir dosyada zorla okunan şiirler
Ve soyut bir düş saltanatıdır
Ya sen gel en iyisi
güneşen gözlerimden geç olmadan vazgeç

Dili kördür aydınlık söz görünümlerimin
Karanlık aydınlığımdır
Hep sıkıntılı anlarımla dönerim dünyayla
Yarenda
Derindir sızılarım incedir belin
Bak yüküm gri ve karanlıktır
Hamallık mı yapacaksın benimle
Yok yok ya sen gel en iyisi
Güneşen gözlerimden geç olmadan vazgeç

Her ayrılığın ardından gözlerimle könüşür dilim
Duygularımın zevahiri sedece bakışlarımdır
Bak, horlar her ayaküstü rüyalarımda kara basanlar
Azrail bu gün
yarınki gün
yada öteki gün can alıcıdır

2006

Van

11
görüşürüz bergüzar sayfalarda

yine asetonu alevlenecek sevdanın
yine damlalar ağlayacak
ahşaptan ayrılığı anladığı an
yalnız/göz değil
gör
tavandan damlayan damlalar da
ağlayacak

gör-üşürüz bergüzar sayfalarda
her aksülamelin aksi sevda
bu ne kabullenmemişliktir
Yarenda
badiren herlahza boynumda

12
uyku mu uyunur şimdi
esiriyken ben bu sessiz gecenin
puhu/puslu penceremin yakasında
Yarenda
kuğu mu uçar şimdi
kahkahaya çalıyorken çirkin kargaların sesi

13
yine asetonu alevlendi sevdanın
yine damlalar ağladı Yarenda
açıldı saçların
bir tel görümlülüğüne
bütünlüğümü katledebileceğim saçların
Yarenda
yüzümü suskunluğa döndürdün

14
Düş bürüyorum Yarenda
Ayıklığımda tuz serpilmemiş yollara
Düşüyorum
Elimin çocuklarının ellerinden düşen mendilleri kaldırıp
Göz yaşlarımı siliyorum

Varlığını birtirlü ayıramadığım alemi arıyorum Yarenda
Hiçbir seferde hükmedemiyorum da
Ama hep kendimi yeniyorum
Öyle bir halde/darmadağın/perişan
Hep kendime yetiyorum

Bari bağlasalar ayağımı
Görmese gözlerim seni
Sesin sinmese kulak tenime
Belki bozulurdu bu buz yalnızllığım
Teselli olurdum belki