Telefon elimde,
ekran ışığı gözlerime değil,
içime vuruyor bu gece.
Sadece bir ses, bir yazı, bir iz arıyorum…
Belki "geldim", belki sadece bir nokta.
Ama yok.
Seninle kurduğum her cümle,
biraz sitem, biraz umut, biraz da içime attığım hayal kırıklığı…
"Yanındayım" diyorsun ya,
peki gerçekten neredeyim ben?
Kalbinde mi,
Seninle hayal kurmak bile öyle güzel ki,
bir anlığına bile olsa gözümün önünde canlanıyor her detay.
Mutfaktan giriyorsun ansızın,
koşuyorsun bana,
Sen beni düşünürken,
ben seni dualarımın ortasında yaşadım.
Adını her andığımda içim ürperdi,
çünkü senin kalbinden geçenin
benim yüreğime sızısını duymamak mümkün değildi.
Ben de “iyi ki” diyorum,
Senin adınla başlıyorum her duaya…
Masumiyetinle sardığın o kelimeler var ya,
İnan, yüreğimin en sessiz köşesinde yankı buluyor.
Senin kırıldığın yerden kanar içim, senin canın yandığında ben içimden dağılırım.
Bana yalan dersin ya bazen, işte o an ben nefessiz kalırım…
Çünkü ben sana hiç yalan söylemedim.
Ben sana içimi söyledim, kalbimi açtım, en çok da dualarımı verdim.
Senin her nefesin bana hayat, her bakışın bana umut oldu.
“Biraz içini ısıtsın diye…”
Biliyorum bugünler biraz ağır, biraz yorucu…
Ama ne olursa olsun;
Sen güçlü bir yüreksin.
Yüzünü buruşturan her şey geçici,
Bir gün, içimden gelerek küçük bir çikolatayı senin avucuna bıraktım…
Bilmiyordum ki o küçücük hediye,
başka bir gönülde umut,
bir annenin gözünde sevinç,
Seninle bir cümleye sığmayan duygular yaşadım ben.
Yan yana gelişlerimizin kıymetini sadece kalbim bilir.
İçimde senin adınla çoğalan o huzura,
Ben her defasında daha çok sarıldım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!