Yarınıma Gel / Lokman Kaya

Bu sabah uyandığımda yine sensiz, kimsesizdim.
Yine sağ yanım boş,
sol yanım seninle dolu olsada.
Bakışlarım hala sende mi? Gittiler mi?
Sende duruyorlar mı?
Ağlama sakın, düşmeyeyim damla damla gözlerinden
işte o zaman sende biterim ben.
Hadi orada bir başına kalma sende, yanıma gel.
Sen yetim, ben öksüz olmazki öyle, bekleme bekletme, yanıma gel.
Ellerim soğuk,çehrem buz,
gözlerim donuk donuk bakıyor sen olmayınca karşımda, yanıma gel.
Saçlarını tarar mı dokunurmu rüzgar,
haram gelip dokunurmu tenine, kıyar mı bana?
Ağlarım sana rüzgar dokunsa, yanıma gel.
Ellerim soğuk çehrem buz, gözlerim donuk donuk bakıyor sen olmayınca karşımda,
yanıma gel.
Yastığım yaslı, uyandığımda yanağımı tuz yakar
yanıma gel.
Gururu, öfkeyi sallandır dar ağacında,
sonbaharı kov yüzümüzden, yanıma gel.
Her yanım zehir, her saatim sarhoş.
Berduş gezer yelkovan, akrep ayılmaz sen olmayınca, yanıma gel.
Yanıma gel. Yarınıma gel...
ANKARA Lokman KAYA