Ah mavişim ah, nasılda talan ettin dünyamı
Neler diyorsun neler anlatıyorsun
Ben seni böyle sevmedim ki biliyorsun
Kanattıkça kanattın yaralarımı
Şimdi senden çok uzaklarda
Kaç zaman geçti üzerinden
Bayram sabahları çocukluğum
Açılmayan kapılar gibiydi
Yoktun ve yokluğunu geceden
Tatsız bayram şekerleriyle yuttum
Mevsimsiz
Yağmurlarla uyanıyorum
Senin sabahlarına
Güneşsiz biçare
Ah ben gibi zavallısın
Ben gibi yalnız
Gece bir yılanın koynuna girercesine ürperirsin
sessiz ve haindir Meşin dağında sevdan
ve ben güzel gözlüm bilirsin
anlamam yalandan dolandan
sensizliği sevda gibi işledim yüreğime
tut ki bir kurşun yarasıdır iyileşir bir gün olura
Bazen insan
Bir boşluğa düşer
Tutunmak imkansızdır ya
Yinede ister istemez havayı alır avuçlarına
Oysa düşmeye devam etmektedir
Kapattığı avuçlarında
Kar da yakar zamanla
Alev üşütür biliyorsun
Yüreğinde ki yara azdıkça
Farkında olmadan eriyorsun
Yalnızlığın
Çıldırtan akşamlarında
Masken düşüp de o gece
İğrenç yüzün görününce
Beynimi örümcekler yedi
Kanımı yılanlar emdi
Bir karadul gibi ah
Tuzağına nasıl da düşmüşüm
beklemek gitmekten zordur beklenen vefasız ise
özlemek istemekten zordur istenen değmez ise
yakmak yanmaktan zordur kıvılcım bile
yüreğinden gelmeyecekse
şair olmak iş değildir şiir yazmak boşa
şiirlerin bir karanlık yolda kaybolmaktaysa
Adam
Karanlıklar içinde bir adam
İlerlemekte dikkatli
Ellerini tutsam bırakmasam
Terk etmese beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!