Benimle İstanbul-2

YA BENİMLE İSTANBUL-2

Denizin sessiz çığlığı,
sarardı kıyıları,
Yakamozda titrerdi
yalnızlık, anıları,
Bir mendil gibi
dalgalarda savrulurdu,
Ay ışığı yüzüne vurur,
hatıralar avuturdu.
Bir şarkı dönerdi dilimde,
sitem dolu, suskun,
Ya benimle İstanbul,
ya da bensiz bir son olsun.
Surlar yıkılır sessizce,
içten içe dökülür,
Kalbimdeki çığlıklar,
martılarla bölünür,
Galata’nın gölgesinde
kaybolmuş bu sevda,
Her adımda seni arar,
senden kalan hatıra.
Bir aşkın yansıması,
solgun kalmış bakışlar,
Ya benimle İstanbul,
ya da bensiz ağlaşır yollar.

Son vapur iskelede,
umut gibi beklerken,
Bir elvedadır bu,
içimde yankı bulan derken,
Kokun sinmiş bu şehre,
her köşe başında sen,
İstanbul seninle var,
bensiz savrulur diken.
Bir yemin ederim ki,
maviye dönecek her yüzün,
Ya benimle İstanbul,
ya da bensiz son bulsun hüzün.