Velhasıl Kelam Şiiri - Müebbet Lili

Kafamın içinde düşüncelerimden icat edilmiş yapışkan böcekler mevcut,
Öyle ki, kalbime, ruhuma, bütün vücuduma yayılıyor aklımdan,
Susturmaya gücüm yetmiyor.
Konuşmak için sırasını beklemeyen,
Birbirine bile saygısı olmayan bu zihin afarozları
Çevredeki insanlardan saygı görmeyi bekliyorlar.
Ne derdiniz var diye soruyorum,
Cevap alamıyorum.

Velhasıl Kelam,
İnsan kendinden bile soğuyabiliyormuş,
Hem dünyaya hem kendime karşı buz gibiyim
Aynadaki gördüğüm sanki ben değil,
Düşüncelerim ve duygularım birbiriyle boğuşuyor âdeta,
Galip gelen taraf kim bilmiyorum ama ben her saniye kaybediyorum...