Ve.. Gökyüzünde Ölür Sevda

Dokunmaya cesaret edemem
İsyan eder elllerim bırakmaz,
Söylemeye korkarım
Susar dilim konuşamaz...
En ince yerinden yaralandı
Örselendi bu yürek
Ne söylesemde anlamaz..
Yerlere düşer göklere uçar
Düşe kalka çırpınır,
Adım başı mezarlara girer çıkar
Taş soğukluğuna bürünür,
Yer gök ölüm ayazıdır üşür...
Birden sevdası ses verir
Yüreğinden, en derinden
İçini kor sıcaklığı sarar
Baştan ayağa buz
İçten içe yangın yeridir..
Tezatları yaşar gün be gün
Yıkamadığı duvarlara çarpar
Tükenir yavaş yavaş
Çöker dizleri takatsiz
Bir kaldırım taşı üstüne
Ama beklediği ayak sesleri
Duyulmaz o sokaktada
Çoktan bulutlara erişmiştir sevda...
Yağmurları bekler son bir umutla
Oysa hiç yer yoktur bu masalda
Sevdanın yağmurlarına...
Kaybolmaya başlar silüetin
Ağır ağır gözlerimin buğusunda
Ve... gökyüzünde ölür sevda.....