Varamıyorum Şiiri - Veysel Çakır

Ne kadar da ağırmış kelimeler

Senden sonra bir şey yazamıyorum

Seni anlatamaz daha cümleler

Yokluğunda kendim olamıyorum

Duyarsın bir mecnun düşer yollara

Sitemler ederek giden yıllara

Bir eğlence olur gören kullara

Bir yolu yok, çare bulamıyorum

Köhneler mekanım olurlar bir gün

Kuytular yatağım olurlar o gün

Yıldızlarsa örtüm olurlar her gün

Artık bir başka his duyamıyorum

Revamıdır bunlar seven bir kula

Bir bahçivan gibi sevgimi sula

Bir gidişin sonu, dönmektir pula

Ne der diye, bir şey soramıyorum

Hayallerim bitti, geldi hazanım

Kaderim değil bu, sensin yazan'ım!

Gözüm göre göre, makber kazanım

Elem sardım, seni saramıyorum

Bir kilit vurdun ki şimdi elime

Bir yasak koydun ki sevgi dilime

Mutluluk uğramaz artık ilime

Ne yapsam bahtımı kıramıyorum

Nerede menzilim, nerde vuslatım

İçimi yakıyor, görünmez ahtım

Kaf dağlarındaymış bilinmez tahtım

Ne yapsam ne etsem varamıyorum

Olamadım bir kez, mesut bahtiyar

İçimde yılların ahuzarı var

Bir bilsen ki, daha neler neler var...

Hep boşuna attım vuramıyorum

31/01/2018 Veysel Çakır