Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

Bugün hava sisli
Kar yağsa keşke ciğerlerin isli
Güneşi arasan gökte bulut
Mevsim sonbahar
Ne yaz ne kış nede ilkbahar
Ne sen ondasın nede o sende

Omzuma dokunan kim desem
Serçe mi? , yüreğimi delen pençe mi?
Serçe olsa öterdi
Pençe olsa bükerdi
Omzumda yük ağır mı? Ağır
Kulaklarım tıkalı sağır mı? Sağır

Kendimi yalnızlığa ittiğim an
Önündeki hedefleri silip bitirdiğim an
Yüzümdeki çizilmelerin başladığı an
Yeniden hayata sarılabilirmiyim dediğim an
Baktım ki kırkı devirmiş elliye gelmiş inan
Kendimizi aşkla mevsimleme zamanı bitti

Dengin

Bir umut beklerken sen, ben umudu vermedim
Umut nedir bilir misin? ben umudu görmedim
Bil ki mutlu olsan sen, ben umudu bilmedim
Bilmedim sanma dengin, benim de gönlüm zengin

Dahi dün yirmi beş yaşındayım derdim
Elliye el verdim otuzu ve kırkı devirdim
Geçmişe sünger ve geleceğe boş verdim
Şimdi artık ben bitti, bizler benim derdim

Demesen de
Sevme deme, sevdim demesen de
Kendim gibi saklısın içimde
Düşlerimi yıkamazsın
Düşlerim yüreğimde açılan
Hiç bitmeyecek sevda yarası

Damlar yalnız

Bakışlarındaki ışığa muhtacım
Rüyalarımdaki beyaz bir gül gibi
Uykularımdaki gülmeye muhtacım
İçimdeki sevda gül çiçeği gibi

Hem uzak hem yakın
Sağına bakın soluna bakın
Utanma sakın
Sevmek seninde hakkın

Nerede nasıl deme sakın

ÇEKİLMEZ


Çekilmez
Hayatımın hizmetçisiyim, buyurur yaparım
Hayatımın garip yolcuyum, sürükler akarım

Nede çabuk geçmiş çocukluğum, olmuş çocuklarım
Bebekken birden bire abla, ağabey olmuş çocuklarım
Dün gençtim hayata sarılırken genç olmuş çocuklarım
Genç olmuş büyümüş evlenecek yaşta olmuş çocuklarım
Cebirin defteri