Bugünkü Adana sabahı gibi...
Yüzü, taptaze ve arınmış...
Ah, o ne de güzel bir bakış!
Fark ettin mi?
Sanki gözlerinde ümit ışığı yanmış...
Belli yine gün doğmadan uyanmış!
Dupduru yüzü ilk yazılan şiir gibi;
İçten, samimi mi samimi!
Her tutuşunda ellerimi…
Hem de öyle inanmış ki inanmış!
Ne mutlu;
Olsun da sonu dünden umutlu!
Kimseyi yanıltmaz çizdiği resmi…
O, gönüllerde dolaşan şiir sahibi!
Önce, tutup ısıttı üşümüş ellerimi…
Belki de yarın başlar Şubat ayazı;
Söyle bu soğuklarda ne yaparsın?
Gideceksin sen, ancak toparlanırsın…
Şimdi sen de oldun bir garip yolcu!
Ödeyip bitirdin mi yıllanmış borcu?
Bir ömürdür, beni buraya bağlayan;
Kalbimdeki o hiç görülemeyen yazı!
Boşuna söylenme, yazgı biter mi?
Bunda yakıcı gözlerdeki çağlayan!
Şuraya sinmiş birisi kucağı çocuklu…
Ne zamandır dudağı soğuktan uçuklu!
Bilemem; aynı yerde yarını bekler mi?
Gördüm, bugün acilen edildi taburcu!
Soramadım; bir türlü soramadım...
Son gideceği yer neresi, belli mi?
Şu anda hatırladım…
Ömrümde ilk defa giyindiğim beyazı!
Gerisin geri dönüp, uzattım ellerimi!
10.12.2016 23.00 - Adana
Arif TatarKayıt Tarihi : 10.2.2017 15:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ellerimiz daha da uzun olsaydı! Yazardım gönüllere silinmeyen beyazı… Unutulan alt yazı… Bazen görürüm kıştan yazı! ________ Arif Tatar
selam ve saygılar
Duyarlı şiirinizi kutlarım.
Selam ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (34)