Uykulu Nergis Şiiri - Adem Konan

Uyu...Gölde yüzen nilüfer gibi
Bir kuşun kanadını okşuyor gibi uyu...
Sanki rüyalardan gülümser gibi
Bir çiçeği ruhunla kokluyor gibi uyu...

Açsın kapısını rüyalar sana
Bakıp gülümsesin dünyalar sana
Ümit var, sevinç var, sevgi var sana
Yüreğinde bir mercan saklıyor gibi uyu...

Uykular dağıtsın kederlerini
Sağaltsınlar inciyen yerlerini
Uyuyorken açık tut ellerini
Gökyüzünden bir müjde bekliyor gibi uyu...

Uyu..Düşünceler seni yoruyor
Ellerin anlamsız sözle doluyor
Duygular birikip deniz oluyor
Bir kıyıdan denize bakıyor gibi uyu...

Çiçek solar bir gün kokusu kalır
Söz uçar geriye duygusu kalır
Gözün ne feri ne uykusu kalır
Şimdi duygular seni çekiyor gibi uyu...

Söz hançerdir konuştukça kanatır
Bir damla duygudan bir aşk yaratır
Sanırsın ki biri masal anlatır
Bir adam sana masal okuyor gibi uyu...

Ben yazarım ama bilmem kim okur
Gökyüzü kararsın, sen hayaller kur
Gökten inci inci dökülsün yağmur
Yağmurlar saçlarını yıkıyor gibi uyu...

Fısıltılı bir ses çağırsın seni
Söyle kim okşasın kim sarsın seni
Bir melek öperek uyarsın seni
Bir sevgi ırmağında akıyor gibi uyu...