üşüyorum yine
yalnızlığın kilitli penceresinde
beni ben yapan ben;
uçuyor sonsuz şehrine...
geride kalan bensiz bedenim,
uyanıyor soyuğun dar şehrinde...
yanım da nur-un hakimleri
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta